تأثیر نوع بستر و مدت کمپوست سازی بر بازدۀ زیست توده و ویژگی های کیفی قارچ دکمه ای (agaricus bisporus)

به­منظور بررسی تأثیر مدت کمپوست­سازی بر افزایش بازدۀ زیست توده (بیوماس) و بهبود برخی خواص کیفی قارچ دکمه­ای (agaricus bisporus) در بستر­های مختلف ناشی از ضایعات کشاورزی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با دوازده ترکیب تیماری (شش نوع بستر و دو تیمار مدت کمپوست­سازی) در سه تکرار به اجرا درآمد. تیمارهای مورد استفاده در این آزمایش شامل بسترهای حاوی کلش گندم و کلش برنج به عنوان مادۀ اصلی و مکمل­های کود مرغی، تفالۀ زیتون و کود اسبی و دو مدت کمپوست­سازی (کوتاه مدت (16 روزه) و بلندمدت (22روزه)) بودند. بستر حاوی کلش برنج و کود مرغی بیشترین میانگین (18/67 درصد) را ازنظر بازدۀ زیست توده داشتند. قارچ های ناشی از بستر کلش برنج و تفالۀ زیتون بیشترین مادۀ خشک (73/8 درصد) را داشتند، درحالی که قارچ­های مربوط به بستر کلش گندم و تفالۀ زیتون بیشترین نیتروژن (63/6 درصد)، پروتئین (46/41 درصد) و ظرفیت پاداکسندگی (آنتی اکسیدانی) (4/54 درصد) را تولید کردند. قارچ­های تولیدشده در بستر کلش برنج و کود اسبی بیشترین خاکستر (83/9 درصد) را داشتند. قارچ­های رشد یافته در روش کوتاه­مدت ازنظر بازدۀ زیست توده بیشترین میانگین (41/42 درصد) را نشان دادند. بر پایۀ نتایج این آزمایش از لحاظ اقتصادی توصیه می­شود در استان­های شمالی کشور به­ویژه گیلان، بستر کلش برنج و کود مرغی برای تولید قارچ دکمه­ای استفاده شود.